Onnatuurlijk
Elke keer als ik je weg zie gaan,
glijdt er over mijn wang een traan.
Zo hoort het niet te zijn,
elke keer weer zoveel pijn.
Ik wil je niet meer los laten,
ik wil nog even met je praten.
Zonder jouw is het zo stil,
als je er bent is het zo'n verschil.
Dan kan ik weer in je ogen kijken,
en alle boosheid doet wijken.
Ik kan met jouw lachen huilen vechten en stoeien,
we kunnen elkaar eindeloos boeien.
We groeien zo dicht naar elkaar,
wat we nodig hebben is mekaar.
We kunnen zwijgen kijken luisteren en praten,
ruzie kunnen we meteen goedmaken.
Zonder elkaar worden we knettergek,
ik mis zijn lach en ons gesprek.
We missen elkaar letterlijk en figuurlijk,
want zonder elkaar is het zo onnatuurlijk.