Ik moest het van mijn vader horen,
dat er voor jou een nieuw leven was geboren,
een leven na de dood,
zomaar, zonder slag of stoot,
er is een leegte in mijn hart,
een leegte, niet wit, maar eerder zwart,
ik kan de vele goede momenten nog opnoemen,
maar dat is niet genoeg om te verzoenen,
Als het waar is wat ik nu moet horen,
wil ik niet meer in het verleden boren,
want dan kan ik mezelf niet vergeven,
dat ik niet wist in welke omstandigheden jij moest leven,
De vuiligheid waarin je moest wonen,
mocht niemand weten, daarom zweeg je in alle tonen,
dan zo alles uitkomen,
je kon er toch van dromen?
je verslaving maakte het teveel,
en verpestte je leven voor meer dan een deel,
je lichaam kon het niet meer aan en heeft het opgegeven,
het heeft een punt gezegd achter je leven...