De ronde, oude koekjesdoos staat
vol geurende, versgebakken wafels
midden op tafel.
Oude, opgeblonken obussen
herinneren aan vroegere tijden.
Op de achtergrond het geluid van
de statige staanklok,
murmelend over de goeie ouwe tijd.
Uit de keuken komt
het gesnurk van
de slapende koelkast.
Opa slaapt ook.
Knarsend.
Of is het de schommelstoel?
Opa lijkt zo vredig,
en dan toch zo nors.
Opa is sterk, maar
is hij zo sterk dat de dood hem niet kan inhalen?
Voorlopig nog wel.
't Is zo rustig, 't is zo stil...
Ik doe dit nog wel eens over;
Een namiddagje opa.