stil 
ontraadselend verlangen 

laat avond uur
sluier van schemer
 en kamperfoelie
geuren met iets 
van wegebbende kleur
gevangen in de laatste stralen 
van zon

geborgen te voelen
samen komend

hemel en aarde 
als een oud verhaal
van ontstaan en leven 
opnieuw verweven voor
de komende nacht

ergens  
is het nog vindbaar nu
en ligt in stilte 
de zee 

waarin spiegels 
de nog onvoltooide beelden
beschrijven van droom 
en van het hart 
de golven 
door ongeoefende dansen 
tussen vonken als vuur
breken zachter 

dit moet wel emotie zijn
ergens blijft zoveel 
dat wij herkennen 

diep voelbaar 

zoals dit ogenblik 
waarin we
liefde laten spreken
voor even

kwetsbaar 
puur 
teder
en  zielslicht