jouw woorden
ontwaken emoties
verstild
over hand geschept papier
ze dansen en spelen
nog voorzichtig
ze doen me denken
aan dromen
een blanke zee
door een dans
van regenspatten
het bewegen en samenkomen
in ontluiken
de bloei zie ik graag
en dan zeg ik je maar
heel gewoon wat schrijf je
vandaag
zon tekent
namiddaglicht door
langzaam vervloeiende uren
tot bijna als tijdloos
in stil
verweven figuren van zwarthout
en glas gekleurd
door een gloed van kristallen
met een niet te horen klank
over bloemen in ontelbare
kleuren dat is lente
ze streelt
vertedering en koestering
weerspiegelend
met een belofte van bloei
en van leven
in het ontluiken van elk blad
ijsblauw door zegenparels
van dauw in spiegelbeelden
een vergezicht
van zijdezachte lijnen
met traag bewegende schaduwen
bijna verdwijnend
en en steeds weer
terug komend
in het lied van de lotus
op rimpelloos water
de liefde als zacht
verbonden te voelen
soms om stil te zijn
even zoals nu samen
om de breekbaarheid
van het hart te bereiken
een onverklaarbare weg
een diep voelend verhaal
dat wij
tot het einde volgen
behoedzaam delend
door herinnering getekend
onuitwisbaar
Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, mei 12, 2023 23:11 |
Prachtig! | |
Dirk Hermans: | Vrijdag, mei 12, 2023 16:37 |
Grote emotie s maken dit een heel mooi gedicht | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 12, 2023 14:23 |
Prachtige poëzie dat verstilling teweeg brengt waardoor menige emotie wordt opgeroepen, het hart breekbaar maakt. Fijn om te lezen M-Rose. Zonnige groet. Anneke |
|
Auteur: M-Rose | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 mei 2023 | ||
Thema's: |