er zijn voor haar gedichten geschreven
al had ze moeite met de beeldloze taal
of het gemopper en eindeloos gedraal
in haar strelen was hij meer bedreven 

ze was mooi als smetteloze rozen
die de tuin achter het huis ontroerde
en mij met hun elegantie ontvoerde
het ontroeren stopt niet door blozen

de taal verduidelijkte haar gemoed
ze wou zichzelf vinden in wie ze was
sterker als de alom heersende macht

sommige woorden waren in overvloed
maar niet degene die ze zo graag las
zijn strelingen stilde de lange nacht