Zij zat daar kaarsrecht in de stoel
zag tot schrik haar hand gaan lopen
los van een arm, plots weggegaan
in de hoek tussen plinten gekropen

onthand stelde de vraag : waarom
de hand sprak : weet, het is soms krom
ik verlengstuk ben van tast, schudden
handreikingen, genegenheid en straf

spiegelende stille in de schoot achteraf
op wie tranen drupten en echt zag
voor wat je was, geeft te snel dat hart
zijn het je handen waar men van houdt

 dus ik vertrek en niet om te kastijden
slechts los van al een blokje om te rijden
misschien klim ik behendig in een boom
springklauter lenig van hak op de tak

wil  doezelen in een lichte septemberzon
alleen, ontspannen, op mijn klein gemak
dansen met vlinders, mocht ik 'n mens zien
en niet stoor, fluisteren dat ik bij jou hoor

zo gedaan wandelde hand de deur uit
zwaaide 'n warme groet achter keukenruit
vele omzwervingen later, handvol dukaten
goudenstof, aarde, ervaringen vlindervrij

kwam hij voldaan thuis, zat bij haar neer
sloot zich weer aan de spiegelende stille
soms is het ondenkbare even hard nodig
 handvast samen in de leer zoals wij willen