Normaal.
 
Wij gaan weer over
op de daagse orde
herdenking, viering, ligt achter de rug
of heeft het ons vandaag
nog iets te zeggen
kijken via Oekraine nog even hierop terug.
 
Ik reed nog even door
mijn gemeente
Diverse vlaggen  waren nog in beeld.
Niet ingehaald
totaal vergeten
of dat het intense  hen niets  scheelt.
 
Is het bijzond’re ons
 zo snel ontvallen
vallen wij zo snel in het gewoon?
Of ijlt het na
In heel ons denken
tekent de oorlog zich in ’t alledaags patroon.
 
Er was veel jeugd
bij het gedenken
zo voor de kransen, elk met eigen aspect.
The last post mocht
in de oren klinken
Heeft 2 minuten stilte één en ander opgewekt.?
th