Vandaag sta ik even stil
Dat doe je soms als je terugkijkt op de weg
Ooit was er zoveel bereikbaar met een ijzeren wil
Nu weeg ik elk woord dat ik zeg
Die onbevangenheid
Die energie zo puur
Kent geen plaats in deze werkelijkheid
Die werkelijkheid dooft alleen maar mijn vuur
Het is die wereld waarin ik niets zoek
Want die van mij bestaat nog slechts in mijn hoofd
Maar ergens op de wereld vind ik mijn hoek
En los ik de belofte in die ik heb beloofd
Ik beloof te leven in dienstbaarheid
De gulden snede van ons bestaan
Want wij hebben slechts onszelf en onze tijd
We leveren alles in wanneer wij weer gaan
Soms voelt het als een strijd
Een strijd die ik nooit zal winnen
Ieder mens kent pijn en lijd
En toch is het zoveel makkelijker om te haten dan te beminnen
Maar dan recht mijn rug
En ogen lichten op
Want in alles ben ik koppig en stug
Mijn hart wint het van mijn kop
Als ik andermans leven niet mag verlichten
Als ik niet vecht voor dienstbaarheid
Dan verlies ik de doelen waarop ik kan richten
Dan raak ik mijn essentie kwijt
Dit gevecht is het vechten waard
Ook al vind jij mij wellicht een dwaas
Ik vecht voor het goede te vuur en te zwaard
Liever een vangnet dan de maas
In dit net van het leven
Zijn wij volledig vrij
En hoe meer jij van jezelf weet te geven
Des te meer krijg jij