Meditatief.
Jouw levensgrens loopt
naar het einddoel
je bent nog samen, dankbaarheid.
Kwaaltjes knagen
je gaan wordt minder.
je denkt in de verleden tijd.
Herinneringen blijven
dagelijks komen
weet je nog, wisselt met hoe was de naam.
Je zoon is opa
je kleinkind vader.
je pijnigt je aan je levensbraam.
Toch ligt het eind
nog in het duister
wie vertrekt als eerste uit aards beeld.
De fiets is weg
de auto volgde
de dag die met je lichaam speelt.
De liefde kleurt behaalde
grijsheid , er staan
nog velen hulpvaardig om je heen.
Kinderen dichtbij
immer behulpzaam
wij leven zeker niet alleen.
Denken en doen
ons zien en horen
zijn afgestemd op deze tijd.
Er is nog actie in
de samenleving.
Ons geloof dagelijks aan Hem gewijd.
Herinneringen blijven
warm in ons gloeien
dankbaarheid krult hier puur omheen.
Ons leven was rijk
om van te dromen
wij zijn nog saam en op de been.
th
stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, april 22, 2022 21:26 |
Samen zijn samen leven samen ervoor gaan Het gedicht spreekt rust uit en acceptatie |
|
Hans Winter: | Vrijdag, april 22, 2022 21:18 |
dan verdicht zich het licht op je lange smaller pad tot aangezicht. hans |
|
Compostje: | Vrijdag, april 22, 2022 21:00 |
Aandoenlijk... | |
Dirk Hermans: | Vrijdag, april 22, 2022 13:40 |
Mooi | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, april 22, 2022 13:11 |
Nog even Teun en ons einddoel is in zicht. Laat de herinneringen maar warm gloeien. Een heel mooi gedicht dat me raakt , we lopen op hetzelfde pad, en toch haal je mij niet in, ha ha. Zonnige groet Anneke |
|
Auteur: teun hoek | ||
Gecontroleerd door: teun hoek | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2022 | ||
Thema's: |