Vergeef mij de gedachten van mijn medepassagiers
op dit ontiegelijke uur, ze fluisteren schaduwen.
Noem ze niet langer bij naam op hun nachtelijke reis
tijdens de verloren gelopen dromen.
Ik heb de geest wiens vuur werd aangewakkerd
door de verzuchtingen van de reizigers
in de ruïnes van de voorsteden achtergelaten,
hij weigert de smaak van ochtenddauw
alvorens de eerste zon heeft plaatsgevonden.
Zo leven we de na uren van een dronken etmaal
en breien we een niet verteld vervolg
aan die naamloze nachtelijke uitspattingen!
Toch vangt de ochtendstond stilaan de drinkebroers
in hun laatste glas met het gekweel
van vogelgezang, het donker echter zwijgt verder.
ik verberg me in een koffiepot met het geheim
van gisteren want ik heb zowaar de schijn tegen.
Als een trein met mijn kameraden richting verleden rijdt,
waarom zou ik dan in godsnaam mijn ongenoegen
niet tot de toekomst mogen richten…
esteban 22022022
- esteban. -
Gecontroleerd door: christina
Reactie op dit gedicht
esteban. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
