Kan ik niet gewoon gelukkig zijn?
Waarom doet iedereen me toch zo’n pijn?
Of beseffen ze het gewoon niet?
Misschien omdat ze me niet kennen.
Niet genoeg waarschijnlijk om te weten
wanneer ik ze nodig heb en wanneer niet.
Waarom gunt niemand me geluk?
Maakt gewoon mijn leven stuk!
Kwetsen me, laten me stikken,
op momenten wanneer ik ze echt nodig heb.
Op momenten waar ze me aan het lachen moeten brengen,
niet aan het wenen,
draaien ze hun rug om naar mij, doen alsof ik niet besta.
Waarom toch? Ben ik dan zo slecht?
Hé jij daar, draai je om!
Breng me niet aan het wenen,
maar laat me lachen.
Laat me niet stikken, kwets me niet.
Ik besta, ben ik slecht?
IK HEB JE NODIG !