de oude poorten
deze stad opent
in nachtduister
de spiegel van een ver verleden
tot heden
een lamp voor het beschilderde glasraam
doet de koude even verdwijnen
een kleine steenuil doorkruist
het doodlopende pad en zoekt
rust op een zwart geschilderd muur
onder een bloeiende magnolia tak
Natuur is mysterie
in elk moment door elk seizoen
verweven in alle kleuren
van hemels licht tot aarde donker
zijn kleine wonderen
met onschatbare waarden
en delen telkens weer
een nieuw verhaal
als je even aandachtig kijkt
en verder beschrijft
het de volgende beelden
van een nacht
een droom de schaduwen
en dit ogenblik
op het einde van de straat
een huis omringd
door witte rozen het lijkt
op een stilleven
uit een lang vervlogen tijd
een bloei een stilte
over bewogen taferelen
zonder woorden
maar in emotie blijft het
beeld gegrift langs de eeuwen
oude poorten
over bruggen en kanalen
in een duistere sluier
van nostalgie en legendes
door de tijdeloos
te herbeleven geschiedenis
die de ziel ontwaakt en verrijkt
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juni 17, 2021 13:28 |
| Heel knap gebracht | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, juni 17, 2021 13:21 |
| Alsof je ons een spiegel schrijft... Schitterend! |
|
| M-Rose: | Donderdag, juni 17, 2021 11:06 |
| zonder twijfel TH tis er super cool | |
| teun hoek: | Donderdag, juni 17, 2021 11:04 |
| het blijft boeiend th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, juni 17, 2021 10:25 |
| Het zijn de emoties die de meeste indruk maken, het herbeleven van tijdloze geschiedenis die je de spiegel van het verleden voorhoudt. Eentje om wat langer bij stil te staan. Fijne dag M-Rose. Anneke |
|
| M-Rose: | Donderdag, juni 17, 2021 10:16 |
| banè 't is Brugge idem dito retour Esteban |
|
| esteban.: | Donderdag, juni 17, 2021 10:14 |
| aan de Blankenbergse grachten... liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||