De tijdslijn
Dag na dag,
Ieder moment deed me meer,
Ik wilde niet dat het zo ging,
Maar toch klapte ik dicht.
Nacht na nacht,
Lag je naast me in mijn bed,
Ik wist dat je loog,
Maar toch dacht ik dat ik niet goed genoeg was.
Week na week,
De twijfels werden groter,
Ik deed alsof alles goed ging,
Maar de dalen werden dieper.
Maand na maand,
Vroeg ik me af hoe ik meer kon geven,
Ik huilde als ik voor de spiegel stond,
Maar deed alsof ik alles onder controle had.
Jaar na jaar,
Steeds meer vragen die onbeantwoord blijven,
Ik verbrook de belofte,
Maar heb dit nooit zo gewild.
Ieder moment deed me meer,
Ik wilde niet dat het zo ging,
Maar toch klapte ik dicht.
Nacht na nacht,
Lag je naast me in mijn bed,
Ik wist dat je loog,
Maar toch dacht ik dat ik niet goed genoeg was.
Week na week,
De twijfels werden groter,
Ik deed alsof alles goed ging,
Maar de dalen werden dieper.
Maand na maand,
Vroeg ik me af hoe ik meer kon geven,
Ik huilde als ik voor de spiegel stond,
Maar deed alsof ik alles onder controle had.
Jaar na jaar,
Steeds meer vragen die onbeantwoord blijven,
Ik verbrook de belofte,
Maar heb dit nooit zo gewild.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, juli 14, 2020 02:06 |
| je verliezen in deze gene die je niet ziet, geen waarheid van samen geen klaarheid dan deze ene alleen. groetje voor je behoud in je rouw, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2020 | ||
| Thema's: | ||