de bomen verliezen al hun bladeren
en kwijten zich vol moed van hun taak
het land dat ooit zuchtte onder gekraak
wist van de rampspoed die naderen
soms onstond er iets uit een knuist
en zag je iemand het leed verbloemen
met takjes en bloemen en dat benoemen
wat jaren door menigeen werd verguist
je liep door een steegje en langs doeken
voorbij de bomen met daarop de namen
van hen die eens stonden achter de ramen
en hoofdstukken werden in boeken
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: wijnand. | ||
Gepubliceerd op: 04 mei 2020 | ||
Thema's: |