Oma
Je staat voor het raam,
over je wang een traan.
Vanachter het glas geef ik je een kus,
waarmee ik de tranen niet blus.
Mijn hart breekt hier in stukken,
maar moet mij inhouden, het moet lukken.
Ik moet positief blijven voor jou,
je geruststellen, ik articuleer dat ik van je hou.
Je begrijpt het en zegt het terug naar mij,
ik zie nu een zuster aan je zij.
Je wordt opgevangen, dat vind ik fijn..
je hoeft niet compleet alleen te zijn.
Lieve oma, het is een moeilijke tijd,
maar ik blijf je kleine meid.
Jij blijft mijn oma en op afstand hou ik van jou,
Hopelijk kan ik je weer knuffelen, heel gauw!
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Woensdag, maart 25, 2020 14:10 |
| heel mooi! | |
| Hans Winter: | Woensdag, maart 25, 2020 10:07 |
| kaartjes gebaren talen, dichterlijk is er min met zin. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Woensdag, maart 25, 2020 09:17 |
| aandoenlijk voel het mee th |
|
| Aquarel: | Woensdag, maart 25, 2020 08:55 |
| Het is zwaar voor vele ouderen, en ook voor hun kinderen en kleinkinderen. Goed verwoord in dit gedicht. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||