Eind.
Waar men het eind
van alle dingen
ontwaart , waait windstroom melancholie.
Stromen gedachten
naar ’t verleden
waarin ik oude beelden zie.
Aan ’t eind van
’t jaar, als bij
’t eind van ieder leven
ontvouwt zich ’t kader van bestaan.
Blikken wij terug
op wat vergleden
in al die hectiek is op gegaan.
Daar waar de banden
heftig snoerden
gaan deze beelden met ons mee
over de grenzen
van die einden
hangend in onze levensstee.
Wij realiseren ons
vaak later
de intensiteit van zo’n moment
dat inbrandt in
een zeker weten
wat was is nimmermeer present.
th