De Nacht…
Woorden die nooit hadden geschreven mogen worden,
lippen die liegen, kleren op een stoel.
De nacht verschuilt zich in dicht getrokken gordijnen,
het voelt een beetje als jaren geleden.
ik kijk naar jouw gesloten ogen en zie hoe de eenzaamheid
zich in jouw lenden nestelt.
Misschien kan ik gedachten lezen, misschien ben ik
mijn verstand verloren in het duistere donker.
Natuurlijk wil ik hier niet blijven, tussen de schaduwen
van het verleden en de vloeren die kraken,
maar gesloten deuren houden mijn spiegelbeeld tegen
en ik verschuil me in de pijn die is achtergebleven.
Gedroomde wensen, te mooi om te kunnen bestaan
tekenen zich af in de kilte van de kamer.
Jij ligt ver buiten jouw comfortzone te woelen,
het kussen ongehinderd in de armen.
In een andere tijd werd de liefde nog bedreven
maar vannacht zullen de vlinders zich niet openbaren.
Doch de woorden worden geschreven, de lippen liegen,
en er liggen kleren op een stoel.
De nacht groeit donkerder naar de dageraad toe
en ik kan je aanraken nu de dagen nog steeds te kort zijn.
Ja, ik heb een belofte gebroken, afscheid van het heden genomen
en tussen versteende lakens onze tijd verspeelt…
esteban 23 december 2019