Hoe kon het zwart wit vergeten
van een lach zachtblauw
opende brug en vingertoppen
tussen zandloper en rijzig grauw
speelde melancholie rond de mond
zweemde klank,roestige deur
wilde klimmen als een waterval
onstuitbaar, niet te stoppen
in sluierbeeld heb ik ooit geweten
je was er, bent er, de jas van jou
vermurwend open, onbereikbaar
betekent marmer voor het kloppen
het hart van alles waar ik van hou.
gedichtenlady: | Vrijdag, september 20, 2019 19:29 |
Lief, mooi geschreven. | |
Stroejaro: | Vrijdag, september 20, 2019 19:16 |
Schitterend! | |
september: | Zondag, september 15, 2019 16:02 |
Hartelijke dank voor jullie komen lezen en de fijne reacties Liefs |
|
[zwarte engel]: | Vrijdag, september 13, 2019 08:38 |
wauw! | |
Connection: | Vrijdag, september 13, 2019 05:22 |
Mooi begrijpend beeld doet mij denken aan oneindig verre nevels Beste Groeten, Roger |
|
Horizon01: | Vrijdag, september 13, 2019 01:15 |
Weemoedig mooi September. Ook bedankt voor je aardige reactie. Vriendelijke groeten, | |
Werner S: | Donderdag, september 12, 2019 19:50 |
mooi gedicht een kleedingsstuk die de indentiteit van iemand bezit zo liefdevol en streelbaar met de hand een intense romance geschreven met passie |
|
teun hoek: | Donderdag, september 12, 2019 19:08 |
fijn om liefde te delen th |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, september 12, 2019 13:38 |
Oh jij mooie filosofe, zet hier een sluierbeeld neer, onbereikbaar en legt een zweem van glimlach om mijn mond. Bijzonder warm gedicht waar ik van hou. Zonnige groet met liefs. Anneke |
|
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 12 september 2019 | ||
Thema's: |