de nieuwe foto
ik was erbij
maar zijn schaduw
sprak niet tegen mij
zichtbaar was hij
in de keuzes die
hij ooit maakte
kleur en vorm
naar zijn hand in
harmonieus verband
alleen de twinkels
zijn verdwenen met
de innemende lach
zij gaven ziel
en spanning aan alles
dat in zijn omgeving was
stilte zwijgt rondt een
leven af dat nog zoveel
mogelijkheden in zich had
de nieuwe foto
is verrassend echt op
de nachtkast naast het bed
wil melker
15/08/2019
september: | Donderdag, augustus 15, 2019 19:12 |
Integer mooi diepgaand gedicht Wil. Vol gevoel geschreven. Om heel aandachtig en indachtig te lezen. En als lezer mee te ervaren met de woorden en beelden.. Ontroerend mooi. | |
Rudi J.P. Lejaeghere: | Donderdag, augustus 15, 2019 10:37 |
De foto als herinnering is een leuk iets, maar ik vind persoonlijk dat hij altijd iets mist, een ziel misschien die je wel ziet in levende lijve. Maar soms die ene keer, heeft de foto iets meer, iets typerend dat aan de werkelijkheid raakt. Goed verwoord en graag gelezen, Wil. | |
teun hoek: | Donderdag, augustus 15, 2019 09:11 |
zo overleeft de foto het leven. th |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 15, 2019 08:20 |
Zo blijft de schaduw van een portret je achtervolgen tot op het nachtkastje naast je bed. Intens verwoordt in dit gedicht Wil. Wens je een mooie dag. Anneke |
|
Aquarel: | Donderdag, augustus 15, 2019 07:42 |
De twinkels en zijn lach worden gemist. Alles valt stil bij de gedachte aan al de mogelijkheden die nog voor hem lagen. Zijn foto houdt de herinnering levend. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 15 augustus 2019 | ||
Thema's: |