Mama
Wil je tranen met me ruilen,
en je lachen ook, misschien?
Zullen we samen spelen?
Verhuizen naar de tovertuin,
een kussenfort of gewoon de bank?
Vallen en opstaan. De pleister op mijn knie en kus, op mijn hoofd.
Zo klein als ik voel, zo groot ben jij voor mij.
Laten we samen oud worden en nimmer volwassen.
en je lachen ook, misschien?
Zullen we samen spelen?
Verhuizen naar de tovertuin,
een kussenfort of gewoon de bank?
Vallen en opstaan. De pleister op mijn knie en kus, op mijn hoofd.
Zo klein als ik voel, zo groot ben jij voor mij.
Laten we samen oud worden en nimmer volwassen.
Reacties op dit gedicht
| Avr: | Zondag, juni 16, 2019 20:03 |
| Mooi en liefdevol. Inderdaad iets om te koesteren. Zo waardevol! | |
| gedichtenlady: | Zondag, juni 16, 2019 19:43 |
| Mooi. Ik kan iets uit je gedicht leren, voor mijn 'relatie' tussen mijn moeder en mij | |
| Aquarel: | Zondag, juni 16, 2019 18:11 |
| Bijzonder en mooi, dit gedicht voor jouw moeder. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Code-Y | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2019 | ||
| Thema's: | ||