Maar
Onzekerheid is vervlogen,
mijn vreugde en tranen meer afgewogen.
Je bent weg, uit mijn leven..
toch blijf je blijkbaar in mijn hoofd zweven.
Elke droom ben jij daar,
en blijf ik zitten met een maar.
Maar je was ook erg lief,
maar je was van mijn hart, de grootste dief.
Oh je was zo leuk en mooi,
maar ik zat ook vast in een kooi.
Een kooi van onzekerheid en angst om mij heen,
elke keer wanneer je weg ging, voelde ik me zo alleen.
Maar maar maar,
het woord is een groot gevaar.
Het laat mij wankelen en brengt me uit balans,
het ontneemt mij van de kans.
Kans om gelukkig te worden met een andere man,
door jou twijfel of ik het nog wel kan.
Het gemis is soms te groot om weg te stoppen,
in mijn dromen lijkt mijn hart voor jou te kloppen.
Maar maar maar ik wil het niet meer,
een relatie met jou deed teveel zeer.
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2019 | ||
| Thema's: | ||