kwetsbaar als een kind
loop ik rond
zonder dat iemand de oorzaak vind
zak ik diep onder de grond
als een afgestorven blaadje
val ik naar beneden
ooit zal ik terug groeien met een zaadje
maar dan moet ik voorbij het heden
het is net of ik val in een zwart gat
en blijf maar gaan
met men handen tastend naar een pad
probeer ik weer op men benen te staan
het lukt niet ik blijf zakken
en dan heel even
lijkt het of ik blijf plakken
en grijp ik weer naar leven
geen wonder dat ik me zo voel
geen wonder dat ik niet klimmen kan
klimmen zal ik doen, want ik heb een doel
waarnaar ik streven kan
Misty mijn veulen wordt groot en sterk
zij trekt me er wel weer uit
en na al dat zware werk
trekt ze waarschijnlijk een rare snuit