Daar lig je dan..
Gebroken, als was je van geverfd glas.
Met je vleugels licht gespreid ,
gekromd, op niets en alles voorbereid.
Zo fijn, integer,
puur en klein..
Je vloog de wind,
voelde meer, dan slechts de zon,
kleurde vegen lente op de noten,
van dit warm gedragen pracht chanson,
gewoon, omdat het kon.
En nu, lig je daar.
Met je vleugels,
licht gevouwen.
Stil, zo stil,
en zo, ontzettend klein.
Je bent, was,
een Godsgeschenk .
-
De dagen zullen komen,
en in ons, ten onder gaan.
Maar nooit,
mijn kleine vlinder,
zonder dat het koren,
in de volheid,
van jouw gloed zal staan..
-
Horizon01: | Donderdag, mei 30, 2019 20:03 |
Graag jouw mooi gedicht gelezen. Ook bedankt voor jouw reacties van afgelopen tijd. Groetje, |
|
gedichtenlady: | Zondag, januari 20, 2019 17:49 |
Speciaal ... Leuk geschreven. |
|
Gerardo: | Dinsdag, januari 15, 2019 11:33 |
Graag gelezen dit fragiele gedicht. | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, januari 15, 2019 11:08 |
genoten!! | |
teun hoek: | Dinsdag, januari 15, 2019 09:49 |
prachtig natuurgedicht. th | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, januari 15, 2019 08:55 |
In stille bewondering dit prachtige gedicht gelezen John. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
Avr: | Dinsdag, januari 15, 2019 06:03 |
Mooi gedicht! | |
waterval: | Dinsdag, januari 15, 2019 01:06 |
wat zo fragiel is en breekbaar... groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: John Kroos | ||
Gepubliceerd op: 15 januari 2019 | ||
Thema's: |