torens van babel
ik heb ze
zien bouwen
de torens
van babel
maar niemand
was er ooit thuis
zij kozen
voor muren
in scheiding
van wolken
hebben geen
buren genaast
wel haast
om elkaar
te ontwijken
nooit mocht er
iets van enige
warmte blijken
er waren
slechts blikken
uit donkere ogen
die een schuw
contactvermogen
lieten zien
talen zongen
hun eigen lied
met lach en
nog vaker verdriet
in een melodie
vol stille emoties
soms was er
even de hand
die warmte reikte
in verstaan
met een diep
zielsbegrijpen
wil melker
23/12/2018
september: | Zondag, december 23, 2018 14:25 |
Ach wat ongelofelijk mooi geschreven Wil. Ik ben onder de indruk. Het verhaal zegt en spreekt al boekdelen. In je gedicht heb je het heel mooi eigentijds en spiritueel voelbaar inhoud gegeven.Hulde. Het diepe zielsbegrijpen en de reikende hand maken de veeltaligheid tot warmte en verbondenheid. Dank voor dit prachtige werk van jouw hand. Liefs | |
teun hoek: | Zondag, december 23, 2018 12:00 |
daar was de verwarring maximaal th | |
Anneke Bakker: | Zondag, december 23, 2018 07:50 |
Soms zeggen ogen meer dan woorden om het zielsbegrijpen, en warme handen die laten voelen, een eigen taal spreken. Bijzonder gedicht Wil om even bij stil te staan. Mooie zondag wens ik je. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 23 december 2018 | ||
Thema's: |