De laatste loodjes wegen het zwaarst.
De examens komen eraan.
De tijd die voorbij mijn oren raast.
Waar komen al die vragen plots vandaan?
Ik kan niet goed meer opletten.
De klas komt me de oren uit.
Ik heb zin om iedereen in zijn blootje te zetten.
Dat de jaloezie de oren uitspuit.
Gewoon eens iedereen te laten zien,
dat het anders kan.
En dan pas krijgen ze een tien.
En dan is zo, bekan.
Dat ik niet wachten wil
tot volgend jaar.
Veranderingen op til.
En dat zit ik daar.
Een jaar later met ander mensen
dat is alles wat ik nu kan wensen.
Het wordt me te veel
het wordt een sleur
niets laat ik nog heel
niets doorkomt mijn keur.
Ach ja iedereen heeft zijn dip
laat mij nu ook even de mijne hebben.
En niet op ieder tijdsstip.
en niet op zoveel spinnewebben.