pure rebellie
ik heb zinnen
gebroken die nooit
goed wilden lopen
klanken gingen
langzaam dissoneren
wat ik ook probeerde
het leven dat ik
de taal had gegeven
leidde een eigen bestaan
was uit haar
sociale setting gegaan
in pure rebellie
omgeven met
mystiek en magie
was er altijd al repliek
maar een totaal
nieuwe richting was
baldadige brandstichting
in het stoffige
taalsecretariaat is men
nog altijd onthutst en kwaad
wil melker
25/11/2018
Anneke Bakker: | Zondag, november 25, 2018 18:23 |
Ja Wil dan krijg je een foute samenklank dat niet wil lopen en draagt iets van rebellie in zich. Toch wel heel aardig verwoordt hier. Wens je een mooie avond. Anneke |
|
teun hoek: | Zondag, november 25, 2018 13:54 |
altijd constateren wij iets van rebellie in ons bestaan. toch volgen wij de weg die daar van afbuigt. th |
|
Avr: | Zondag, november 25, 2018 11:14 |
Foute boel! Van een engel naar een bengel. Mooi gedicht, wil! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 25 november 2018 | ||
Thema's: |