licht bevriezend
ijskoud
tochtte schaduw
licht bevriezend
door de warme
kamers van je hart
het spontane
circuleerde niet meer
de geestdriftige
flow zwakte af naar
voorzichtig gevegeteer
waar is de bloem
die schoonheid bloeit
op de midwinterdag
ieder de warmste
kleuren in handen gaf
nog heeft jouw elan
niets ingeboet blijf
jij de verschijning die
met oog en hand nog
steeds respect afdwingt
in wilskracht is bloed
blijven stromen hebben
dromen jou een paradijselijk
perspectief gegeven in
openbaring van het leven
wil melker
04/11/2018
Clarice: | Zondag, november 04, 2018 21:15 |
Heel mooi gedicht, Wil. Ik ken mensen die tot het laatste doorgingen met leven (hoe slecht ze zich misschien ook voelden) maar de geestdrift zal ik nooit vergeten. Gts Clarice |
|
september: | Zondag, november 04, 2018 18:01 |
Wat zacht zachtaardig en mooi in gevoel geschreven Wil. Een gedicht om bij stil te staan. De liefde voor iemand en te zien of op te merken dat de koude intreedt in zijn/haar hart is soms een onmachtig gevoel en heel mooi vormgegeven in dit gedicht. Uit liefde willen we graag het mooie voor die ander. Mooi trouwens dat naast liefde leven ook een thema is. Dan kan het ook vanuit verschillend perspectief gelezen worden. Fijne avond gewenst. Liefs | |
Willem B. Tijssen: | Zondag, november 04, 2018 13:07 |
Een ware liefde om je aan te warmen. | |
teun hoek: | Zondag, november 04, 2018 12:20 |
een zekere terugval wacht ons allen . th | |
Anneke Bakker: | Zondag, november 04, 2018 08:59 |
Tijd om te ontdooien Wil met de warmtestralen vanuit je hartkamers en zal ze de vegetatie vóór zijn en als winterschoonheid gaan bloeien. Mooi de schoonheid hier verwoordt. Zonnige zondag gewenst. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2018 | ||
Thema's: |