zijn harde hand
wind schuurt
de onmetelijke vlakte
eigent zich zand
en stenen toe in
doldriest draaiende
gigantische tornado’s
vol ballast gaat hij
over koude dreven
loost onverwacht
wat hij in gulzig
nemen weer teveel
aan alles bij zich had
zwiept en passant
een zee aan golven over
de kering van het land
zijn harde hand duldt
in genadeloze uithalen
geen enkele tegenstand
het zijn wat plaagstootjes
die hij aan het oefenen is
het echte werk moet nog
komen als de duurzame
balans het heeft begeven
en voorgoed van slag af is
wil melker
19/10/2018
Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 19, 2018 21:58 |
Soms kan hij heftig tekeer gaan en soms ook fluisterzacht. de natuur laat zich niet dwingen Wil, Je hebt dat hier in dit gedicht knap onder woorden neergezet. Maar nu blaast zachte wind vanuit Capelle a/d IJssel (bij Dochter tot maandag) een warme groet en wens je een mooie avond toe. Anneke |
|
wil melker: | Vrijdag, oktober 19, 2018 18:21 |
Janny..dit is deel 1 van de serie apocalyps...morgen deel 2..liefs..wil | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, oktober 19, 2018 05:02 |
ja goed lees het vanmiddag nog wel eens |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 19 oktober 2018 | ||
Thema's: |