Eerst leek ik voor jou gewoon lucht, slaakte dagelijks een diep wanhopige zucht net buiten je nabijheid
Je doet saai verkoopwerk in hartje stad waar menigeen je bejegent als een rat, allen zo muf kijkend en zo snel
Keek tijdens het bij jou kopen je amper aan, maar voelde me al op de onbereikbare maan met jou verblijd
Durfde je keer op keer niet aan te spreken, alleen de gedachte al deed mijn hoop verbleken, bang voor de hel
Ja, ik wil zo graag het ego van vrouwen strelen die zich vaak vervelen, al ben ik niet zo'n charmante
Stond achter je toen je uitgleed over het kleed, ving je op toen een door je koffie nategespetterde klant riep 'Blinde!'
Je voelde je kwetsbaarder dan ooit, je was zo verstrooid door de ongekend snelle toeloop van klanten
Mijn linkerhand kon je nog maar net van de grond krijgen door je vast te houden op je kont toen ik me bezinde
Het ondersteunen van je reet doet je ongekend leed, en heb je meer schijt aan mij dan aan wie dan ook
Althans, dat dacht ik: na sluitingstijd hoorde ik buiten je gesnik en vroeg je met je knipoog mijn aandacht
Al tranen drogend zei je dat je met mijn verlegenheid gedogend met mij wilde liften op de vluchtstrook
Hoop al jaren op verliefdheid van een arme, lieve meid op mij, maar de garantie hierop ligt buiten mijn macht
Je ging zo voor het eerst in jaren eventjes buiten de stad en noemde mij schat, al nam ik dit niet serieus
Ik was toch je stuur toen je op het kleed werd ontspoord, was de eerste klant die je opving zoals het hoort
Maar durfde je nog niet mee uit te vragen, je te behagen, want was bang voor mijn uitbrekende bloedneus
Je zal me zeker nooit vergeten want je verbeten blik naar onverschillige klanten was door mijn heldendaad doorboord