Hoor het glas in de sponningen van ramen
zetten uit en krimpen, zij gaan samen
adem halen op de trap hoor ik jou
jouw gaan en komen zo vertrouwd
Eens hoorde ik jou zachtjes huilen
wij hadden tijd, maar niet genoeg
Zoveel wegen en zoveel kuilen
jij kreeg niet waarom jij vroeg