in trage vleugelslag van windvang
op iets onbestendigs wachten
rustig stil liggen in 't zwijgen
in 't blikveld het woud, groen
jouw stem verliest zich in de mijne
wanneer wij het hemelblauw ademen
letten zwaluwen op ons
als zijn wij tekens in een landschap
de wormen eten uit onze hand
waar wij weiden een knoop aannaaien
bosuien bezingen
tot regen uit jouw haar druppelt
iemand zo te missen, jou
dat zelfs stilte wordt omarmd
ik de wereld doldwaas zoen
met zeven prikkelende zintuigen
sunset 03-04-2018