Daar was hij weer
die vuurspuwende vulkaan
ik kan hem niet tegenhouden
al wil ik wel
want kan mezelf niet aan
Ik zit weer verscholen
wil met niemand praten
want wat ik deed, zorgt er weer
dat ‘zij’ me zullen haten
Die vuurspuwende vulkaan
blijft niet lang stil
om de zoveel dagen is hij daar
want het lijkt alsof ‘hij’ dat wil
Maar ik wil het niet
en toch gebeurt het iedere keer
als een ander dat zou zien
een bekende
die kent me daarna vast niet meer
Maar hoe ik ook mijn best doe
tegenhouden kan ik niet
ah, kon ik het maar allemaal loslaten …
weggaan …
want ik ben mezelf meer dan moe
(niet autobiografisch)
(wat vind je van het gedicht?)
Avr: | Zaterdag, februari 10, 2018 14:38 |
Ben het met mooie reactie van Clarice eens! Alles heeft een oorzaak. Soms helpt het om hier aandacht aan te besteden! mvg Avr | |
M-Rose: | Vrijdag, februari 09, 2018 17:19 |
ik vind het een mooie tekst | |
Clarice: | Vrijdag, februari 09, 2018 16:48 |
Goed geschreven, Raissa. De vraag is waar die opgekropte woede dan vandaan komt, die komt waarschijnlijk niet uit het niets. Gts, Clarice | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, februari 09, 2018 10:59 |
goed verwoord | |
claire vanfleteren: | Vrijdag, februari 09, 2018 10:47 |
Zeer mooi geschreven! | |
teun hoek: | Vrijdag, februari 09, 2018 10:06 |
klinkt iets naar eigen beleving. zoekend naar rust. th |
|
youkie: | Vrijdag, februari 09, 2018 07:42 |
goede morgen sterkte gewenst |
|
Auteur: gedichtenlady | ||
Gecontroleerd door: gedichtenlady | ||
Gepubliceerd op: 09 februari 2018 | ||
Thema's: |