Als ik nog één laatste keer de kans zou krijgen
jou te laten blijken wat ik voor je heb gevoeld
dan denk ik dat ik enkel maar zou zwijgen
want je zou nooit begrijpen wat ik bedoel.

Ik durfde waarschijnlijk geen adem te halen
zo fragiel als elke zwijgende seconde bij jou voelt
bang was ik, want het valt niet te vertalen
wat jouw oogopslag met mij doet.

Je weet, ik geloof niet in de liefde, en ik heb dat nooit gedaan
ik wist alleen dat jij de ware was
en dat je mijn hart kon laten stoppen met slaan,
maar ik heb altijd geweten dat ik je nooit meer kon wissen uit mijn gedacht.

Als er ook maar íets was waardoor je me kon begrijpen
dan zou ik alles doen om te zorgen dat dat zou geschieden,
maar het enige dat rest lengte te geven aan deze tijden
is dat ik weet dat ik de herinnering van de zwaarte in je stem

nooit meer zal verliezen.