het eilandje mens
zacht maar
onverbiddelijk
trok tijd de
middag uit elkaar
er vielen gaten
die door paniek
niet meer te
dichten waren
realiteiten uit
andere dimensies
gingen voorbij in
totale vervreemding
waar wij verbonden
stootten zij af met
ongehoorde kracht
in botte interventie
nog drong het
niet op maar
liet zich zien zonder
raakpunt of emotie
wij wisten van de hel
maar dit ging ons
verstand te boven in
niet accepteren en geloven
het was geen séance of
buitengeestelijk scheuren
het eilandje mens voelde een
oceaan vol xenofoob gebeuren
wil melker
11/01/2018
lodi: | Vrijdag, januari 12, 2018 03:02 |
Ver van ons vandaan dat is waar jij jaren geleden stond, helpen konden we jou niet noch troosten bij ware verdriet, jou leven stond mijlen ver van ons vandaan jou gevoel was voor ons als een kei harde steen, niemand kwam er doorheen jou pijn en angst waren groter dan jou eigen wereldje, liefde voelde je niet enkel maar haat naar de buiten wereld, wij waren hier er voor jou maar jij kon niet dichter bij ons komen... liefs lodi |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, januari 11, 2018 14:08 |
De angst voor het vreemde is op een eilandje mens gauw te veel, we willen het graag zonder angst en bemoeienis bij het oude houden. Zonnige groet Wil en mooie middag. Anneke |
|
Aquarel: | Donderdag, januari 11, 2018 13:59 |
Soms hebben we zulke verschillende eilandjes, dat we elkaar er niet vinden. Liefs, Aquarel |
|
teun hoek: | Donderdag, januari 11, 2018 13:00 |
van dat eiland komen wij nooit af, dus maar van wat het oplevert genieten. th | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2018 | ||
Thema's: |