mystieke rust
ik was verdwaald
bomen waren al
geschraald tot aan de top
zon scheen vaag
de theatrale kleuren
van het glas in lood
dat ons de vensters
bood van kathedralen
in het herfstig bos
na zomerlange
beden om verkoeling
heerst er nu mystieke rust
nog zucht de wind
kraken takken zacht
in een devoot ontroeren
zij bezielen nog het
kleurrijke palet voordat
de kou het gaat beroeren
wil melker
24/10/2017
lodi: | Woensdag, oktober 25, 2017 03:00 |
Hoor de fluisterende wind zoekend naar de juiste toon, steeds als we denken de juiste te horen vervangt hij een toon, kleurt daarbij ook zijn bladeren in de juiste kleuren, vandaag zijn ze beetje zoals morgen lief en teder maar zacht van kleur, de toon spreekt vandaag ons gevoel aan....laat het maar gaan... liefs lodi |
|
september: | Dinsdag, oktober 24, 2017 23:51 |
Wat prachtig Wil. Zo schoon. Het neemt mee in sereniteit en beroert de ziel bij het lezen. Een briljant gedicht. Liefs | |
Clarice: | Dinsdag, oktober 24, 2017 22:23 |
Glasramen kunnen soms iets magisch hebben, Wil. Mooi geschreven, gts Clarice | |
M-Rose: | Dinsdag, oktober 24, 2017 10:51 |
Cam Eleon | |
teun hoek: | Dinsdag, oktober 24, 2017 08:54 |
een bewogen herfstbeeld in tere bewoording. kathedraal in de natuur. mooi Wil. th |
|
Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 24, 2017 08:51 |
De kleuren op je palet heb je gelinkt aan aan het glas in lood van kathedralen, bekruipt me de mystieke rust van een herfstig bos dat mijn ziel beroert, zo lees ik ook dit mooie gedicht. Wens je een fijne herfstdag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2017 | ||
Thema's: |