Lunch-excentriek
hoe dun is de wind
als hij al kou lispelend
uit de schaduwkant
van het straatje komt
de tochtige hoek
kijkt al lang niet meer op
van vreemde passanten
met mutsen en wanten
naamlozen schuifelen
schijnbaar doelloos
voorbij en toch houden zij
angstvallig de overkant vrij
waar warme zon
de terrasjes laat stralen
glimlach en ogen de
sfeer uitnodigend bepalen
daar zitten mondain en chique
hun lunch-excentriek
uitgebreid te genieten voor
een zich vergapend publiek
wil melker
21/08/2017
teun hoek: | Maandag, augustus 21, 2017 19:39 |
maar toch wel heerlijk. th | |
Clarice: | Maandag, augustus 21, 2017 18:08 |
Een gemoedelijk en knus terrasje kan even fijn zijn en je kan er zo veel doen voor de prijs van het chique mondaine etablissement. Mooi en beeldend geschreven, Wil. Gts, Clarice | |
claire vanfleteren: | Maandag, augustus 21, 2017 09:13 |
Ik ben niet uit het jaloerse hout gesneden, maar ik vind toch dat sommige sterrenrestaurants alleen voor de rijken bestemd zijn. Dat laat niet weg dat gewone pittoreske eethoekjes niet lekker zijn, maar zij willen wel pronken, dat is niet mooi. Wij hebben allemaal onze scherpe kantjes maak ik me dan wijs. Zijn ze gelukkig? Ikke wel, met wat ik kan, wat ik heb, wat ik geef! |
|
Anneke Bakker: | Maandag, augustus 21, 2017 09:08 |
Terrasje pikken, mensen kijken een aangename bezigheid waar ook wij ons graag schuldig aan maken, excentriek of niet het verschil is maar dun. Een glimlach plooit mijn mond. Zonnige groet Wil en fijne dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2017 | ||
Thema's: |