vuur van de hel
ik heb de
bloemen gezien
bloeiend met
paradijselijke pracht
volmaakt in
vorm en kleur
wiegend op
eigen muziek
in stralend
reiken naar licht
op ranke stelen
een schitterend gezicht
maar ik wist
dat hun wortels
een gif bevatten met
het vuur van de hel
in scherp vertakken
doorsneden zij grond
de duivel als
onschuld vermomd
mijn bloem
op weg naar het licht
maar wit van hun wortels
vergaarde kwaad uit de aarde
wil melker
11/06/2017
september: | Zondag, juni 11, 2017 23:52 |
Een sterk fascinerend gedicht dat indruk op me maakt bij lezen en herlezen. Er gaat echt iets vanuit aan gevoel en sfeer. Liefs | |
EXPLICIT: | Zondag, juni 11, 2017 20:39 |
Sterk geschreven Wil | |
teun hoek: | Zondag, juni 11, 2017 15:16 |
schijngeluk als ik je goed begrijp bij velen. h gr. th |
|
Willem B. Tijssen: | Zondag, juni 11, 2017 13:54 |
Het kwaad in de natuur vermomt zich met de mooist exotische kleurstellingen totdat het je in zijn greep lijkt te hebben en je er maar met moeite van los komt. Een gedicht gebaseerd op realistische ervaringen. |
|
wervelende regenboog: | Zondag, juni 11, 2017 10:40 |
doet me aan de mooie berenklauw denken maar o wee als je hem aanraakt... geen idee wat de wortels doen... fijne dag Wil wr |
|
Anneke Bakker: | Zondag, juni 11, 2017 08:08 |
Zo zie je maar dat het mooie in de natuur ook bedrieglijk kan zijn, met sommige mensen is dat ook zo, schoonheid zegt niet alles. Maar wel weer een mooi gedicht Wil. Wens je een zonnige dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 11 juni 2017 | ||
Thema's: |