Niet verwacht!
Ik werd dood geverfd,
had niet gedacht dat kleur over mij te krijgen.
Eerder schaamrood,
of blozend roze.
Het individu in mij werd weggeveegd,
gewoon borstel erover.
Ik zag de bleekheid van mijn poriën,
de verwijdering van mijn pupillen.
Mijn ogen hadden hun schittering verloren.
Ik heb het moeten aanhoren,
geluiden uit de mond, die ik niet dacht ze te horen.
De mond gesnoerd,
dichtgemetseld met emoties.
Ik trek aan het kortste eind,
het touw kan nog altijd breken.
Misschien hou ik stand,
maar mijn handen kleuren blauw,
ik heb geen grip meer en laat gaan.
Claire Vanfleteren ©