Ik mis je
In een leven dat door de dood werd beroofd.
Door het duister van de eenzaamheid zijn de kaarsen gedoofd.
Door het duister van de eenzaamheid was deze stilte beloofd.
Maar ik denk aan jou, en in gedachten zie ik je lachen.
Die lippen ik wil kussen.
Je haar streelt je wang.
Jou ogen vertellen mijn dromen en het is naar jou dat ik verlang.
Door het duister van de eenzaamheid zijn de kaarsen gedoofd.
Door het duister van de eenzaamheid was deze stilte beloofd.
Maar ik denk aan jou, en in gedachten zie ik je lachen.
Die lippen ik wil kussen.
Je haar streelt je wang.
Jou ogen vertellen mijn dromen en het is naar jou dat ik verlang.
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, juni 02, 2017 22:29 |
| Droef verlangend mooi Titus. Een gedicht om even bij stil te staan. Om het gevoel naar uit te laten gaan. | |
| claire vanfleteren: | Zondag, mei 28, 2017 16:59 |
| Zeer droevig te moeten vernemen dat je zich eenzaam voelt. Zoek mensen op die je kunnen bij staan, een schouder om op te leunen, ik steek alvast mijn hand uit om je op te vangen, schrijf me desnoods als je de eenzaamheid niet meer aan kan! | |
| Anneke Bakker: | Zondag, mei 28, 2017 15:36 |
| Heel stil dit droeve gedicht gelezen Titus. Ik wens je alle sterkte om het verlies te dragen. Anneke |
|
| Avr: | Zondag, mei 28, 2017 14:54 |
| Uit het oog, maar niet uit het hart! Droef mooi schrijven! Sterkte! mvg Avr | |
| teun hoek: | Zondag, mei 28, 2017 13:53 |
| het moeilijkste wat er is afscheid nemen van een geliefde sterkte. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Titus Flaminius | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||