Natuur
Er dwalen goden in dit vergeten woud
waar voet en mos Einaudi spelen
daar schragen ze verloren
met koperlucht en mond vol herstig blad
graaf ik gaten, en guts van verlangen
een houtsnede van verlies om woorden aan te hangen
sluw schuren ze geluk en sterven
waar ze liggen
de rot nest in de wortels
en ik leef, zolang ik het verduur
dit is mijn natuur.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, januari 31, 2017 12:46 |
| Mooi Succes en liefs |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 31, 2017 11:05 |
| dank voor Ludovico en dit gedicht | |
| Paul de Bruijn: | Dinsdag, januari 31, 2017 06:43 |
| Zonder Einaudi had ik niet kunnen schrijven afgelopen avond ;) I like it :) | |
| Quando: | Dinsdag, januari 31, 2017 00:03 |
| " de rot nest in de wortels en ik leef, zolang ik het verduur" Nice! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: milamber | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2017 | ||
| Thema's: | ||