De zoen
De kus die mij zo diep raakte
Die zoen die hij me heeft gegeven
Die mij warm van binnen maakte
Waar is die tijd gebleven
Hij gaf me de zoen en een straf
Hij gaf al zijn problemen erbij
En met die zoen die hij me gaf
Vroeg hij ook veel te veel van mij
Met die zoen in mijn hoofd
Heb ik hem verlaten
En al heb ik eens van wel geloofd
Er viel niets uit te praten
Het maakte me zo gelukkig toen
Waardoor wij alle anderen vergaten
Maar bij die zoen, die ene zoen
Had ik het moeten laten…