Nu ik hier zo zit, kijkend voor mij uit
zie ik in de deuropening het engeltje weer staan.
Ze straalt nog mooier dan voorheen
en vraagt of ik met haar mee wil gaan.
Ze probeert mij iets duidelijk te maken,
ik kijk en luister, maar ik snap het niet.
Ze zegt:"Stel je hart maar open."
En ja, dan zie 'k een jongen met veel verdriet.
Die jongen, die jongen ken ik goed,
hij heeft altijd voor mij klaar gestaan.
'T engeltje zegt:"Hij heeft nu veel verdriet
om wat mensen hem hebben aangedaan."
Ik vraag waarom, hij is toch zo lief.
Waarom doen mensen hem dan verdriet?
Tsja, zegt 't engeltje:"Mensen zijn soms wreed.
Helaas de mensheid veranderen kan ik niet.
Slechts kan ik jou de kracht geven
om er nu voor hem te zijn.
En samen met hem te vechten,
dat vindt die lieve jongen vast wel fijn."