het schizofrene aardt
schimmig knoest
zijn stam en
detoneert de tijd
standvastigheid
beklijft eonenlang
zijn strakke lijf
met voeten in het
zuurstofloze water
werd hij geen prater
hij overleeft waar
dood in gassen borrelt
uit vergane grond
zal zegevieren
als bliksem eindelijk
het schizofrene aardt
de gespletenheid die
hij als god ten dode
opgeschreven nu ervaart
wil melker
08/09/2016
teun hoek: | Donderdag, september 08, 2016 18:35 |
een verdiende lauwerkrans.th | |
Anneke Bakker: | Donderdag, september 08, 2016 09:35 |
Ik denk aan een eeuwenoude boom die zijn tijd heeft gehad, intens geleefd en bij de volgende bliksem inslag het begeeft. Mooi en mystiek gedicht Wil. Zonnige groet op deze warme dag. Anneke |
|
Ruud Grootveld: | Donderdag, september 08, 2016 09:10 |
Prachtig gedicht, meerdere malen gelezen, doemt bij mij een beeld op. Leeftijdloos, oude stille man,hersenbeschadiging bij geboorte, schizofreen, elektroshock? |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2016 | ||
Thema's: |