rottende vlinders
Als de sponden van het bed
negen jaar zo gegroeid zijn
dat ik mij gevangen voel
als een vogel in een kooi
verzin ik regels die
de notaris niet heeft geschreven
en waar zijn handtekening
absoluut niet onder staat
ik leg mijn armen op schouders
van ongekende hoogte
mijn vingers lezen haren
in een taal die ik nog niet ken
mijn lichaam is een landkaart
van niet-ontdekte plaatsen
in plaats van een vlag te hijsen
wordt er een kus geplant
buikpijn heb ik van
die rottende vlinders
het enige wat ik door de keel krijg
is een blozende appel
uit de tuin van Eden
als je niet weet dat je pijn hebt
heb ik je dan pijn gedaan?
kan ik dit geheim wel dragen
tot het einde van mijn dagen
of worden we weer ik en maar ik er
gewoon een einde aan?
negen jaar zo gegroeid zijn
dat ik mij gevangen voel
als een vogel in een kooi
verzin ik regels die
de notaris niet heeft geschreven
en waar zijn handtekening
absoluut niet onder staat
ik leg mijn armen op schouders
van ongekende hoogte
mijn vingers lezen haren
in een taal die ik nog niet ken
mijn lichaam is een landkaart
van niet-ontdekte plaatsen
in plaats van een vlag te hijsen
wordt er een kus geplant
buikpijn heb ik van
die rottende vlinders
het enige wat ik door de keel krijg
is een blozende appel
uit de tuin van Eden
als je niet weet dat je pijn hebt
heb ik je dan pijn gedaan?
kan ik dit geheim wel dragen
tot het einde van mijn dagen
of worden we weer ik en maar ik er
gewoon een einde aan?
Over dit gedicht
| Auteur: Apraxia | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2016 | ||
| Thema's: | ||