ergens in de luwte
ik heb wind
contouren gevraagd
van het land waarover
hij net heeft geraasd
hij dwarrelde wat
ergens in de luwte
sprak ik met hem af
benieuwd naar ontmoeten
hij streek neer
in een vlaag
onverwacht maar
ik wist dat hij het was
hij bulderde niet
vloog nauwelijks op
maar was heel bedaard
zo dicht bij aard
hij omvatte mij
liet zijn streken zien
kleine stormen en hozen
stiltes als tussenpozen
hij eindigde met
een onbedaarlijk gaan
zijn afscheid een zware orkaan
in het oog hoorde ik mijn naam
wil melker
14/08/2016
Stroejaro: | Zondag, augustus 14, 2016 17:23 |
Prachtig! | |
Ruud Grootveld: | Zondag, augustus 14, 2016 13:57 |
Mooi gedicht Wil! In het oog van de orkaan hoorde ik mijn naam en ging mee in duizend bochten. Stuurde hem terug naar de oceaan, waar lucht en water hun strijd uitvochten. |
|
Anneke Bakker: | Zondag, augustus 14, 2016 09:09 |
De wind, een fenomeen dat er altijd is in al zijn gedaanten, je hoort het wel maar ziet hem niet. Mooi in de luwte blijven Wil en uit het oog van de orkaan, je naam is immers al bekend. Mooie dag wens ik je in de zon en uit de wind. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 14 augustus 2016 | ||
Thema's: |