Spons
Ik wil verdwijnen als een water in een spons.
Mij mee laten voeren naar het niets.
Ik voel me als vies water,
te vervuild om nog mee vooruit te kunnen gaan.
Oud en verschrompeld lig ik dan,
Kurkdroog ben ik niet helemaal.
Zompend van de wijn en sigarettengeur.
Ruim me op, gooi me weg.
Gebruik me niet voor de tigste keer.
Ik kan je niet meer bieden wat jij nodig hebt.
Je leven kleurt donker als je met mij verder gaat.
Daarbij, ik ben moe, te moe.
Probeer me niet uit te wassen, de vlekken gaan er niet meer uit.
Soms moet je me loslaten en voor een nieuwe spons gaan.
Mij mee laten voeren naar het niets.
Ik voel me als vies water,
te vervuild om nog mee vooruit te kunnen gaan.
Oud en verschrompeld lig ik dan,
Kurkdroog ben ik niet helemaal.
Zompend van de wijn en sigarettengeur.
Ruim me op, gooi me weg.
Gebruik me niet voor de tigste keer.
Ik kan je niet meer bieden wat jij nodig hebt.
Je leven kleurt donker als je met mij verder gaat.
Daarbij, ik ben moe, te moe.
Probeer me niet uit te wassen, de vlekken gaan er niet meer uit.
Soms moet je me loslaten en voor een nieuwe spons gaan.
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Donderdag, juni 16, 2016 21:57 |
| Soms werkt iets niet meer wie moet wie loslaten of gaan nemen met alle vlekken. Heel mooi beschreven gedicht. Sterkte groetjes en geluk | |
| september: | Donderdag, juni 16, 2016 19:42 |
| Verdrietig thema maar heel mooi geschreven. Met heel mooie woordvondsten ook en daardoor heel beeldend. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||