Dwaalde
Dwaalde
door een tuin vol zerken
waaronder niemand lag
al voelde het alsof iemand
de klok terugdraaide naar
gisteren toen het nog bitter
koud en regenachtig was
waar wind zich probeerde te
warmen aan kale takken omdat
er nog geen groen te vinden was
maar nu, nu de merel nestelt onder in
de grote eik en de groene specht
me uitlacht van boven uit de boom
voel ik het zongewarmde hout van de
lariks tegen mijn rug en keer mijn
hoofd naar het licht, in een moment
van bezinning
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 08, 2016 14:15 |
| Prachtig gedicht wat vloeiend leest en meeneemt naar dat moment van bezinning. Heel graag gelezen. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Zaterdag, mei 07, 2016 23:34 |
| De tuin gaat weer bloeien op genoeg zon. heel mooi Groetjes en geluk. |
|
| Aquarel: | Zaterdag, mei 07, 2016 21:39 |
| Mooi rustgevend gedicht. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: H.J. |  
|
|
| Gecontroleerd door: H.J. | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||