onverwacht en overal
soms ook maar voor heel even
strompel ik gehaast en hartekloppend
over stekels en dode takken
wil ik je weer in mijn handen hebben
je omarmen en vast kunnen pakken
herkenning wordt weer aangewakkerd
hoor ik in de verte nog je stem
jouw lach en grap
daar blijft jouw geur mij achtervolgen
in beroering van mijn onzekere stap
regendruppels overvallen mij
en tegen de wind in breekt het witte licht
maar ik hou het stevig vast
de regenboog omspant in zeven kleuren
jouw voorbije bestaan
daar blijft poëzie verstoken van elk woord
vanaf de dag dat de tijd in jou stil bleef staan
zo loop ik langzaam de dagen door
in de mijmerende tuin
dan streel ik het lieve leven
met de zon in mijn gezicht .....
8 april 2016
-