hartverscheurend tenietgaan
omdat de ziel
ons reeds nieuwe
verwachtingen toebedeeld
wenen we niet om
hartverscheurend tenietgaan
maar harken het
met handen herleid tot plicht
onder prille opbloei
ons reeds nieuwe
verwachtingen toebedeeld
wenen we niet om
hartverscheurend tenietgaan
maar harken het
met handen herleid tot plicht
onder prille opbloei
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Zondag, maart 20, 2016 15:06 |
| Onder een waterige, maar hoopvolle lente zon.. |
|
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, maart 19, 2016 15:30 |
| Na al het verdriet toch weer de draad oppakken en het leven leven; in afwachting van de nieuwe kansen die het zal geven. Het voelt als plicht, maar er is niets anders op het eerste gezicht. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, maart 19, 2016 14:28 |
| wat een pracht! | |
| teun hoek: | Zaterdag, maart 19, 2016 13:36 |
| nou....de ziel kan bijzonder gevoelig zijn en wenen. th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 19, 2016 11:50 |
| En dat noemt men lente Tine, het nieuwe leven. Heerlijk jouw poëzie en graag gelezen. Lieve groet . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||